Εκτύπωση
Εμφανίσεις: 926

Η αυτάρκεια και η ευημερία των μελών της αγροτικής κοινωνίας του Πραστειού εξασφαλιζόταν κυρίως από τη γεωργία και τη κτηνοτροφία, υπό την προϋπόθεση βέβαια να ανοίγουν οι ουρανοί τους κρουνούς τους και να χαρίζουν τις ζωογόνες βροχές τους. Μια καλή σοδειά αποτελούσε σημαντικότατο παράγοντα για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινότητας. Διαδραμάτιζε επίσης ρόλο στην άνθιση μιας σειράς από παραδοσιακές τέχνες, οι οποίες αφορούσαν όχι μόνο τις οικονομικές πτυχές της κοινότητας αλλά και τις πνευματικές και καλλιτεχνικές της.

Το Πραστειό αποτελούσε κέντρο τεχνών, με εξαίρετους μάστορες και μαστόρισσες στην καθεμιά από αυτές. Οι κατηγορίες των τεχνών και τεχνιτών του χωριού περιλάμβαναν, με αλφαβητική σειρά, τις ακόλουθες:

 

Με τις δεξιότητες και την υψηλή ποιότητα της τέχνης τους, οι τεχνίτριες και τεχνίτες, εξυπηρετούσαν όχι μόνο το Πραστειό αλλά και τα γύρω χωριά. Ικανοποιούσαν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων και παράλληλα χάριζαν κάλλος και ποιότητα στη ζωή τους, ακολουθώντας στις δημιουργίες τους τις κοινωνικές αντιλήψεις και προτιμήσεις, εισάγοντας όμως ενίοτε νέες τάσεις, θέτοντας την προσωπική τους σφραγίδα και καταθέτοντας την ιδιαίτερη αισθητική τους στον εκάστοτε ανεκτό βαθμό.

Στο παρόν κεφάλαιο τιμάται η συμβολή της νοικοκυράς στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών της καθημερινής ένδυσης, καθώς και εκείνων των γυναικών που, αξιοποιώντας έμφυτη επιδεξιότητα και πρακτικές γνώσεις ασκούσαν τη ραπτική ως επάγγελμα, συμβάλλοντας στην ούτως ή άλλως, επιμελημένη εμφάνιση των γυναικών του χωριού.

Πρωτοπόρος στην εξέλιξη της ραπτικής στο Πραστειό αλλά και στη γύρω περιοχή υπήρξε η Ελένη Τσιελεπή, το γένος Κουή. Σε αυτή την καινοτόμο και σπουδαία μαστόρισσα, οι πληροφορίες και οι αναμνήσεις της οποίας υπήρξαν πολύτιμες για τη συλλογή στοιχείων σχετικών με τη συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα, είναι αφιερωμένο το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κεφαλαίου, το οποίο μάλιστα διαρθρώνεται με βάση τη ζωή και τη δράση της.