ροΠρόεδρος της κοινότητας Πραστειού Μεσαορίας για 30 χρόνια

Η ζωγραφιά αυτή με μολύβι έχει ύψος ένα μέτρο και πλάτος 58 εκατοστά. Παριστάνει τον παππού μου Χατζηστερκώτη, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος της κοινότητας του κατεχόμενου τώρα Πραστειού Μεσαορίας για 30 ολόκληρα χρόνια. Φορά παραδοσιακή στολή της Κύπρου, που δείχνει όμως και την υιοθέτηση ευρωπαϊκών χαρακτηριστικών, με την χοντρή, χρυσή καδένα του ρολογιού να σταυρώνει το στήθος του. Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο στο έργο αυτό είναι τα πολύ κοντά μαλλιά, ως έκφραση βαρύτατου πένθους για τον θάνατο της νεαρής, πρωτότοκης κόρης του Βαλεντίνης που πέθανε στην διάρκεια του τοκετού και άφησε πίσω της ένα δεκαοχτάμηνο νήπιο και τα νεογέννητα δίδυμα της. Το δεύτερο από αυτά πέθανε λίγο μετά την γέννηση του, αμέσως μόλις πρόλαβε ο ίδιος ο παππούς να το «αεροβαφτίσει» δίνοντας του το όνομα της Παναγίας, Μαρία. Σε λίγο ξεψύχησε και η μητέρα του, από αιμορραγία. Τα κοντά μαλλιά, ως μορφή πένθους έχουν πανάρχαιες ρίζες στον ελληνικό μας πολιτισμό. Πάνε πίσω στον Όμηρο που βάζει τον Αχιλλέα να λέει στην Ψ ραψωδία της Ιλιάδας (στίχοι 43-47, μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη) ότι θα κόψει τα μαλλιά του, ως μέρος του θρήνου του για τον Πάτροκλο, τον επιστήθιο φίλο που έχασε: