(Αφιέρωμα στους Αγνοούμενους της Κύπρου)
Ήρθες καταμεσήμερο,
στην κάψα τ’ Αλωνάρη
και μου ‘πες: «Μάνα έχε γεια,
πάω να πολεμήσω,
για της πατρίδας την τιμή
και την Ελευθερία».
Δεν είχα λόγια να σου πω,
τα έπνιξε ο πόνος.
Στην αγκαλιά μου σ’ έσφιξα,
παιδί μου αγαπημένο,
σε φίλησα στα μάγουλα,
σε φίλησα στα μάτια.
Κι έχω πληγή μεσ’ την καρδιά,
αγιάτρευτη, μεγάλη.
Σε φίλησα και μου’ φυγες,
δεν μου ξανάρθες πια…
