(Αφιέρωμα στους Άστεγους της Οικουμένης)
Χιονίζει,
κι εσύ κοιμάσαι στον δρόμο.
Βρέχει ο Θεός
και πάνω από το κεφάλι σου,
σκεπή ο ουρανός.
Πεινάς
και γύρω σου περνούν χορτάτοι
οι χριστιανοί,
τυλιγμένοι στις γούνες τους,
για την εκκλησιά.
Τρέχουν να προλάβουν
τους τρισάγιους ύμνους
«… και η Γη το σπήλαιον
τω απροσίτω προσάγει».
Μα ούτε σπήλαιον
δεν υπάρχει για σένα
σε τούτη την πολιτεία την παγωμένη.
Σκεπή σου μόνο ο ουρανός.
«Και επί Γης Ειρήνη…»
Μοντρεάλ, 17 Δεκεμβρίου 1989
