(Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς που έφυγαν από αυτό τον κόσμο αναμένοντας τον γυρισμό του ξενιτεμένου παιδιού τους)
Μην αργείς να γυρίσεις χελιδόνι μου,
άνοιξε τα φτερά σου,
και πέτα γοργά με τον άνεμο,
ναρθείς κοντά μου που καρτερώ
νύχτα και μέρα τον γυρισμό σου.
Σου φύλαξα ροδόσταγμα
ανθέ μου να νιφτείς,
γλυκό του κυδωνιού να σε κεράσω.
Γύρνα στην αγκαλιά μου,
πουλί ξενιτεμένο μου.
Γύρνα,
σε καρτερά το γιασεμί μες στην αυλή μ ας
μ’ ανθούς γεμάτο, να σου χαρίσει μυρωδιές.
Η τριανταφυλλιά στον φράκτη,
τα κρίνα, τα ζουμπούλια.α
Σε καρτερά η Ανατολή απ’ το μπαλκόνι μας,
υπέρλαμπρη και μαγική,
για να σου δώσει, τα πορφυρά της χρώματα
και να τα κάνεις ζωγραφιές
νάναι χαρά στον κόσμο.
Γύρνα ζουμπούλι μου και γιασεμί…
Μην σε πλανέψουν μάτια μου,
της ξενιτιάς τα μάγια
κι αφήσεις πίσω σου τη γη μας,
τα γιασεμιά, τον δυόσμο,
να ευωδιάζουνε παντού
κι εσύ, να λείπεις…
Αγλαντζιά, 11. 11. 2006
